Historia Szkoły - wczoraj i dziś...
W pierwszych latach dwudziestego wieku Łagiewniki były małą, podkrakowską wsią zajmującą obszar 275 ha i skupiającą 862 mieszkańców. Wola Duchacka i Piaski Wielkie, z którymi sąsiadowaliśmy od wschodu miały już własne szkoły. Także Borek Fałęcki. Jedynie w Łagiewnikach nie było dotąd żadnej, ani prywatnej, ani państwowej. Bogatsi obywatele Łagiewnik posyłali swoje dzieci do Podgórza, wówczas wolnego miasta. Pozostałe dzieci pozbawione były możliwości uczenia się w szkole.
Około 1900 roku rozpoczęto starania o zorganizowanie w Łagiewnikach jednoklasowej szkoły ludowej. W budynkach prywatnych, p. Jana Żaka i Kacpra Rzyczniaka (ówczesnego wójta) wygospodarowano i urządzono dwie sale lekcyjne. 17 listopada 1902 roku orzeczeniem Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie, została powołana jednoklasowa Szkoła Ludowa w Łagiewnikach. Utworzono Radę Szkolną Miejscową i rozpoczęto zapisy do szkoły. Przyjęto wówczas 67 uczniów, w tym 46 na 1 stopień. 19 na U i 2 na stopień III, W wynajętych izbach rozpoczęto rok szkolny 1903/4.
W 1905 roku Rada Szkolna Miejscowa rozpoczęta kampanię na rzecz budowy szkoły w Łagiewnikach. Prace rozpoczęto 1906 roku, a ukończono je już w 1907. Tak powstała parterowa, 2-klasowa Szkoła Ludowa w Łagiewnikach, tzw. „stara szkoła”. W budynku tym. obok dużej sali szkolnej znajdowało się mieszkanie dla nauczyciela, później kierownika szkoły. Organizacja szkoły była wówczas inna aniżeli dzisiaj. Była klasa 1 pierwszego i drugiego stopnia, klasa II trzeciego i czwartego stopnia oraz jeden rok uzupełniający. Nauka w ówczesnej szkole trwała zatem 5 lat. Nauczano wówczas: języka polskiego, matematyki, religii, przyrody, historii, rysunku, śpiewu, ćwiczeń cielesnych i robót kobiecych. Nauczycielem kierującym wówczas szkołą w Łagiewnikach była pani Emilia Adwentowska,
Liczebność szkoły szybko rośnie i w roku 1910/11 placówka liczy już ponad 140 uczniów. Nowy budynek już nie wystarcza. Na sale lekcyjne wynajęto dwie izby w domu u państwa Dyrasów. Gdy w 1927 roku. już w wolnej i niepodległej Polsce Rada Gminna podjęła uchwałę o budowie Domu Ludowego, myślano też o nowej, większej szkole. Były z tym związane jednak ogromne koszty, przekraczające możliwości finansowe Łagiewnik. Z pomocą pospieszyło Krakowskie Kuratorium Oświaty udzielając wsparcia, pod warunkiem jednak, że I piętro nowego Domu Ludowego zajmie 7-mio klasowa Szkoła Powszechna w Łagiewnikach. Budowę Domu Ludowego ukończono w 1929 roku. wzniesienie piętra trwało jeszcze trzy lata. W 1931 roku uroczyście otwarto Szkołę Powszechną w Łagiewnikach i nadano jej imię Tadeusza Rejtana.
Wcześniej, w 1930 roku, szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo Łagiewnik. Sztandar ten, ukrywany w czasie okupacji hitlerowskiej, przetrwał do dziś i jest przechowywany w tutejszym kościele parafialnym. W roku 1931 /32 szkoła w Łagiewnikach liczyła ponad 200 uczniów. Obok Tadeusza Połomskiego. który był kierownikiem, w szkole pracowali wówczas: ks. dr Józef Niemczyński, Helena Motarska, Stefania Labetowa. Adela Niezabitowska, Jadwiga Popowska, Maria Kadulska, Kazimierz Jarczyk i Jan Bogacz. Jak wspominają dawni uczniowie, ze szczególna troska uczono języka polskiego i historii Polski. W lipcu 1934 roku powstała 1 Łagiewnicka Drużyna Harcerzy im. Andrzeja Małkowskiego. Z wybuchem II wojny światowej zachwiała się organizacja szkoły w Łagiewnikach z takim trudem budowana. W roku 1941 Niemcy zajęli oba budynki szkolne na szpital wojskowy. Nauczycieli zwolniono z pracy, a Tadeusza Połomskiego – wysiedlono.
Nie przerwano jednak nauki szkolnej. Lekcje odbywały się nadal w klasztorze SS MB Miłosierdzia i w domach prywatnych. Część dzieci przeszła do Podgórza. Program szkolny był jednak z konieczności mocno ograniczony. Część nauczycieli mieszkających w Łagiewnikach rozpoczęła tajne nauczanie w kompletach, w zakresie programu szkoły średniej 7, języka polskiego, matematyki i historii Polski. Tajne nauczanie prowadzono między innymi w domu pp. Sindut, przy ul. Pocztowej 2. Uczyli tam m. innymi pp. Stefania i Władysław Labetowie i p. Sierko. Po wojnie szkoła wznowiła swoją działalność. Jej kierownikiem w latach 1945/47 był p. Jan Kuziara, a następnie p. Stanisław Jaros. W roku szkolnym 1948/49 szkoła liczyła już 13 oddziałów i 410 uczniów.
W następnych latach nastąpiło wiele zmian; zakład opiekuńczy, Krakowska Fabryka Armatur zakupił dla szkoły pomoce naukowe, których bardzo brakowało. W miejsce nauczanego dotąd języka francuskiego, wprowadzono naukę języka rosyjskiego. Lecz po 1956 roku powróciła do szkoły nauka religii i wznowiły swą działalność drużyny harcerskie. Dzieci z Łagiewnik rokrocznie poczęły wyjeżdżać na kolonie letnie. Gdy w czerwcu 1953 roku wprowadzono końcowy egzamin promocyjny dla uczniów klas VII. zdali go wszyscy, co niewątpliwie świadczy o wzroście poziomu nauczania. Liczba uczniów z roku na rok wzrasta, w 1956 roku szkoła liczy już 410 uczniów, którzy podzieleni na 11 oddziałów uczą się zaledwie w 5 salach lekcyjnych! Nadal ponad 220 dzieci uczęszcza do szkół z poza rejonu. Budowa nowej szkoły stała się koniecznością.
Kierujący placówką od 1954 roku p. Józef Paloc skwapliwie podchwycił rzucone przez ówczesne władze hasło,. 1000 szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego” i 25.11.1958 roku powołał Społeczny Komitet Budowy Szkoły w Łagiewnikach. W jego skład weszło 16 osób. Przewodniczącym został inż. Tadeusz Karczmarz, ówczesny dyrektor Cegielni „Bonarka”, a sekretarzami Kazimierz Kwiatkowski i Stanisław Millan. Masowe poparcie zadeklarowały wówczas zakłady pracy: Armatura. Bonarka, Energoprojekt. Pan Stanisław Millan pozyskał do tego dzieła całą pracownię Energoprojektu. która w czynie społecznym bardzo szybko wykonała dokumentację nowej szkoły, adaptując typowy budynek do warunków miejscowych. Dzięki temu już w październiku 1960 budowę rozpoczęto! Tak zaczęła się nowa. piękna karta w historii łagiewnickiej szkoły.
Budowali ją wszyscy: okoliczne zakłady pracy, mieszkańcy Łagiewnik, nauczyciele i młodzież szkolna. Dziewczęta z 20 DH pomagały przy pracach geodezyjnych, a chłopcy z 15 DH, zrezygnowawszy z wakacyjnego obozu rozbili namioty w Łagiewnikach i przez trzy tygodnie pracowali przy budowie swojej szkoły. Rok szkolny 1961/62 rozpoczęto z opóźnieniem. Miesiąc wrzesień wykorzystano na przenosiny szkoły z budynków przy ul. Myślenickiej do nowej siedziby przy ul. A. Fredry 65.
Nadszedł upragniony dzień 30.09.1962 roku – uroczyste otwarcie nowego budynku Szkoły Podstawowej nr 56 w Łagiewnikach. Dokonał go p. prof. Tadeusz Kotarbiński – prezes PAN.
Nazajutrz rozpoczęto nowy rok szkolny 1962/63 dla 15 oddziałów, w 14 izbach lekcyjnych, własnej sali gimnastycznej. 3 pracowniach. 3 gabinetach {biologicznym, lekarskim, stomatologicznym), z własną świetlicą, kuchnią i jadalnią, szatnią i natryskami. Szkoła otrzymała imię Ignacego Fika.
Jakkolwiek rok szkolny rozpoczęło 460 uczniów, to kończyło go już 600. bowiem blisko 200 uczniów z naszego rejonu przeszło z innych szkół, by uczyć się w nowej, pięknej szkole. Trzeba podkreślić, iż był to najwyższy czas na budowę nowej szkoły, bowiem w 1961/62 roku wprowadzono w Polsce reformę szkolnictwa, w tym ośmioklasową szkołę podstawową. Szkoła wzrastała liczebnie z roku na rok. W pobliżu powstało nowe osiedle mieszkaniowe Wola Duchacka Zachód. Część dzieci z tego osiedla przyszła do tej szkoły.
Od 1963 roku szkoła służyła i innym dzieciom z Polski. Rokrocznie były tu organizowane kolonie letnie dla dzieci z Gdańska.
1 września 1967 roku odszedł na emeryturę wieloletni dyrektor szkoły, pan Józef Paloc. Na pożegnanie takie oto słowa zamieścił w „Kronice Szkoły nr 56″.
Z dniem 1 września 1967 roku opuszczam szkołę i sterowanie nią przez pierwsze pięciolecie jej istnienia. Szkoła ta, wymarzona w moich snach, szkoła, o którą rozpocząłem starania w październiku 1954 roku, szkoła dopilnowana przeze mnie od położenia pierwszej cegły – spełniła zakreślone jej zadania.Zmieniła gruntownie środowisko, zbliżyła go do miasta, zmienia stopniowo psychikę tutejszego mieszkańca. Należałoby sobie życzyć, by następne pokolenia potrafiły ocenić i uszanować ten trud, z tak dużą ofiarnością i zaparciem realizowany. Każdy trud podjęty dla społecznego dobra, dla wychowania nowego człowieka opłaca się tysiąckrotnie – daje poczucie dobrze spełnionego obowiązku, wobec tego, co nam jest najdroższe – wobec Ojczyzny. Z takim poczuciem dobrze spełnionego obowiązku – odchodzę.
Od września 1967 r. do sierpnia 1984 r. pełniła funkcję najpierw kierownika, później dyrektora szkoły mgr Anna Gorczyńska. W 1984 funkcję dyrektora przejęła mgr Ewa Bała i pełniła ją do 1992 r. mgr Danuta Stachnik wygrała w 1992 i 2002 r. konkursy na dyrektora i pełniła tę funkcję do 2005 roku. W roku szkolnym 2005/2006, w nowo utworzonym Zespole Szkół Ogólnokształcących Nr 17, w skład którego wchodzą: Szkoła Podstawowa Nr 56 oraz Gimnazjum Nr 81, funkcję dyrektora pełni mgr Alicja Kapcia.
Przez wszystkie te lata szkoła dynamicznie się rozwijała, coraz więcej uczniów odnosiło sukcesy w konkursach przedmiotowych i zawodach sportowych. Działało wiele kół zainteresowań, odbywały się spotkania z pisarzami, twórcami teatru i filmu. Uczniowie w ramach wymiany przebywali z wizytą w Szwecji i podejmowali gości u siebie.
Szkoła zawsze była silnie związana ze środowiskiem; młodzież brała i bierze udział we wszystkich ważnych dla Łagiewnik wydarzeniach jak: odsłonięcie Pomnika Ofiar Katynia. uroczystościach dla uczczenia 11 listopada czy 3 maja.
Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli przygotowują wiele programów artystycznych dla środowiska, włączają się również w organizację Dni Łagiewnickich. Szkoła łączy nie tylko środowisko, ale i pokolenia, bowiem kształciła i kształci dzieci z najstarszych, łagiewnickich rodzin.