Historia Szkoły

Około 1900 roku rozpoczęto starania o zorganizowanie w Łagiewnikach jednoklasowej szkoły ludowej. W budynkach prywatnych, p. Jana Żaka i Kacpra Rzyczniaka (ówczesnego wójta) wygospodarowano i urządzono dwie sale lekcyjne. 17 listopada 1902 roku orzeczeniem Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie została powołana jednoklasowa Szkoła Ludowa w Łagiewnikach. Utworzono Radę Szkolną Miejscową i rozpoczęto zapisy do szkoły. Przyjęto wówczas 67 uczniów, w tym 46 na 1 stopień, 19 na U i 2 na stopień III. W wynajętych izbach rozpoczęto rok szkolny 1903/4.

Budowa pierwszej placówki

W 1905 roku Rada Szkolna Miejscowa rozpoczęta kampanię na rzecz budowy szkoły w Łagiewnikach. Prace rozpoczęto 1906 roku, a ukończono je już w 1907r. Tak powstała parterowa, dwuklasowa Szkoła Ludowa w Łagiewnikach, tzw. „stara szkoła”. W budynku tym, obok dużej sali lekcyjnej, znajdowało się mieszkanie dla nauczyciela, później kierownika szkoły. Organizacja pracy placówki była wówczas inna niż dzisiaj: była klasa 1 pierwszego i drugiego stopnia, klasa II trzeciego i czwartego stopnia oraz jeden rok uzupełniający. Nauka w ówczesnej szkole trwała zatem 5 lat. Nauczano wówczas: języka polskiego, matematyki, religii, przyrody, historii, rysunku, śpiewu, ćwiczeń cielesnych i robót kobiecych. Nauczycielką kierującą wówczas szkołą w Łagiewnikach była pani Emilia Adwentowska,

Budowa Domu Ludowego

Liczebność szkoły szybko rosła i w roku 1910/11 placówka liczyła już ponad 140 uczniów. Nowy budynek już nie wystarczał. Na sale lekcyjne wynajęto dwie izby w domu u państwa Dyrasów. Gdy w 1927 roku, już w wolnej i niepodległej Polsce, Rada Gminna podjęła uchwałę o budowie Domu Ludowego, myślano też o nowej, większej szkole. Były z tym związane jednak ogromne koszty, przekraczające możliwości finansowe Łagiewnik. Z pomocą pospieszyło Krakowskie Kuratorium Oświaty, udzielając wsparcia, pod warunkiem jednak, że jedno piętro nowego Domu Ludowego zajmie siedmioklasowa Szkoła Powszechna w Łagiewnikach. Budowę Domu Ludowego ukończono w 1929 roku. Wzniesienie piętra trwało jeszcze trzy lata. W 1931 roku uroczyście otwarto Szkołę Powszechną w Łagiewnikach i nadano jej imię Tadeusza Rejtana.

Wcześniej, w 1930 roku, szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo Łagiewnik. Sztandar ten, ukrywany w czasie okupacji hitlerowskiej, przetrwał do dziś. W roku 1931/32 szkoła w Łagiewnikach liczyła ponad 200 uczniów. Obok Tadeusza Połomskiego, który był kierownikiem, w szkole pracowali wówczas: ks. dr Józef Niemczyński, Helena Motarska, Stefania Labetowa. Adela Niezabitowska, Jadwiga Popowska, Maria Kadulska, Kazimierz Jarczyk i Jan Bogacz. Jak wspominają dawniuczniowie, ze szczególną troską uczono języka polskiego i historii Polski. W lipcu 1934 roku powstała 1 Łagiewnicka Drużyna Harcerzy im. Andrzeja Małkowskiego.

Lata wojny i okupacji

Wybuch II wojny światowej przyczynił się do zachwiania organizacji szkoły w Łagiewnikach, z takim trudem budowanej. W roku 1941 Niemcy zajęli oba budynki szkolne i przekształcili w szpital wojskowy. Nauczycieli zwolniono z pracy, a Tadeusza Połomskiego – wysiedlono.

Nie przerwano jednak nauki szkolnej. Lekcje odbywały się nadal w klasztorze SS MB Miłosierdzia i w domach prywatnych. Część dzieci przeniosła się do Podgórza. Program szkolny był jednak z konieczności mocno ograniczony. Część nauczycieli mieszkających w Łagiewnikach rozpoczęła tajne nauczanie w kompletach, w zakresie programu szkoły średniej, języka polskiego, matematyki i historii Polski. Tajne nauczanie prowadzono między innymi w domu pp. Sindut przy ul. Pocztowej 2. Uczyli tam m. innymi pp. Stefania i Władysław Labetowie i p. Sierko.

Powojenna działalność szkoły

Po wojnie szkoła wznowiła swoją działalność. Jej kierownikiem w latach 1945-47 był p. Jan Kuziara, a następnie p. Stanisław Jaros. W roku szkolnym 1948/49 szkoła liczyła już 13 oddziałów i 410 uczniów.

W następnych latach nastąpiło wiele zmian. W miejsce nauczanego dotąd języka francuskiego, wprowadzono naukę języka rosyjskiego. Natomiast po roku 1956 powróciła do szkoły nauka religii i wznowiły swą działalność drużyny harcerskie. Dzieci z Łagiewnik rokrocznie zaczęły wyjeżdżać na kolonie letnie. Gdy w czerwcu 1953 roku wprowadzono końcowy egzamin promocyjny dla uczniów klas VII, zdali go wszyscy, co niewątpliwie świadczy o wzroście poziomu nauczania. Liczba uczniów z roku na rok wzrastała, w 1956 roku szkoła liczyła już 410 uczniów, którzy podzieleni na 11 oddziałów uczyli się zaledwie w 5 salach lekcyjnych! Nadal ponad 220 miejscowych dzieci uczęszczało do placówek spoza rejonu. Budowa większego budynku stała się koniecznością.

Budowa na ul A. Fredry

Kierujący placówką od 1954 roku p. Józef Paloc skwapliwie podchwycił rzucone przez ówczesne władze hasło: „1000 szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego” i 25.11.1958 roku powołał Społeczny Komitet Budowy Szkoły w Łagiewnikach. W jego skład weszło 16 osób. Przewodniczącym został inż. Tadeusz Karczmarz, ówczesny dyrektor Cegielni „Bonarka”, a sekretarzami: Kazimierz Kwiatkowski i Stanisław Millan. Masowe poparcie zadeklarowały wówczas zakłady pracy: Armatura. Bonarka, Energoprojekt. Pan Stanisław Millan pozyskał do tego dzieła całą pracownię Energoprojektu. która w czynie społecznym bardzo szybko wykonała dokumentację nowej szkoły, adaptując typowy budynek do warunków miejscowych. Dzięki temu już w październiku 1960 budowę rozpoczęto! Tak zaczęła się nowa, piękna karta w historii łagiewnickiej szkoły.

Budowali ją wszyscy: okoliczne zakłady pracy, mieszkańcy Łagiewnik, nauczyciele i młodzież szkolna. Dziewczęta z 20 DH pomagały przy pracach geodezyjnych, a chłopcy z 15 DH, zrezygnowawszy z wakacyjnego obozu, rozbili namioty w Łagiewnikach i przez trzy tygodnie pracowali przy budowie swojej szkoły. Rok szkolny 1961/62 rozpoczęto z opóźnieniem. Wrzesień wykorzystano na przenosiny szkoły z budynków przy ul. Myślenickiej do nowej siedziby przy ul. A. Fredry 65.

Nowy rok szkolny w nowym budynku

Nadszedł upragniony dzień 30.09.1962 roku, w którym odbył o się uroczyste otwarcie nowego budynku Szkoły Podstawowej nr 56 w Łagiewnikach. Dokonał go p. prof. Tadeusz Kotarbiński – prezes PAN.

Nazajutrz rozpoczęto nowy rok szkolny 1962/63 dla 15 oddziałów, w 14 izbach lekcyjnych, własnej sali gimnastycznej. 3 pracowniach. 3 gabinetach (biologicznym, lekarskim, stomatologicznym), z własną świetlicą, kuchnią i jadalnią, szatnią oraz natryskami. Szkoła otrzymała imię Ignacego Fika.

Jakkolwiek rok szkolny rozpoczęło 460 uczniów, to kończyło go już 600, bowiem blisko 200 uczniów z naszego rejonu przeniosło się z innych szkół, by uczyć się w nowej, pięknej placówce. Trzeba podkreślić, iż był to najwyższy czas na budowę nowej szkoły, bowiem w 1961/62 roku wprowadzono w Polsce reformę szkolnictwa, w tym ośmioklasową szkołę podstawową. Szkoła wzrastała liczebnie z roku na rok. W pobliżu powstało nowe osiedle mieszkaniowe Wola Duchacka Zachód. Część dzieci z tego osiedla została zapisana do tej szkoły.

Rozwój szkoły

Od 1963 roku szkoła służyła i innym dzieciom z Polski. Rokrocznie były tu organizowane kolonie letnie dla dzieci z Gdańska.

1 września 1967 roku odszedł na emeryturę inicjator budowy i wieloletni dyrektor szkoły, pan Józef Paloc. Na pożegnanie takie oto słowa zamieścił w „Kronice Szkoły nr 56″:

„Z dniem 1 września 1967 roku opuszczam szkołę i sterowanie nią przez pierwsze pięciolecie jej istnienia. Szkoła ta, wymarzona w moich snach, szkoła, o którą rozpocząłem starania w październiku 1954 roku, szkoła dopilnowana przeze mnie od położenia pierwszej cegły – spełniła zakreślone jej zadania. Zmieniła gruntownie środowisko, zbliżyła go do miasta, zmienia stopniowo psychikę tutejszego mieszkańca. Należałoby sobie życzyć, by następne pokolenia potrafiły ocenić i uszanować ten trud, z tak dużą ofiarnością i zaparciem realizowany. Każdy trud podjęty dla społecznego dobra, dla wychowania nowego człowieka opłaca się tysiąckrotnie – daje poczucie dobrze spełnionego obowiązku, wobec tego, co nam jest najdroższe – wobec Ojczyzny. Z takim poczuciem dobrze spełnionego obowiązku – odchodzę”.

Od września 1967 r. do sierpnia 1984 r. funkcję najpierw kierownika, później dyrektora szkoły pełniła mgr Anna Gorczyńska. W latach 1984-92 obowiązki te sprawowała mgr Ewa Bała. Mgr Danuta Stachnik wygrała dwukrotnie (w 1992 i 2002 r.) konkursy na dyrektora i pełniła tę funkcję do 2005 roku. W tym czasie, w 2002r. szkoła obchodziła jubileusz stulecia istnienia. Obchody połączono z przywróceniem placówce imienia dawnego patrona Tadeusza Rejtana. W roku szkolnym 2005/2006, w nowo utworzonym Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 17, w skład którego wchodziły: Szkoła Podstawowa nr 56 oraz Gimnazjum nr 81, funkcję dyrektora pełniła mgr Alicja Kapcia. Od 1.09.2020 roku stanowisko dyrektora SP nr 56 objął mgr Marcin Król.

Miejsce szkoły w środowisku lokalnym

Przez wszystkie te lata szkoła dynamicznie się rozwijała, coraz więcej uczniów odnosiło sukcesy w konkursach przedmiotowych i zawodach sportowych. Działało wiele kół zainteresowań, odbywały się spotkania z pisarzami, twórcami teatru i filmu. Uczniowie w ramach wymiany przebywali z wizytą w Szwecji i podejmowali gości u siebie.

Szkoła zawsze była silnie związana ze środowiskiem; młodzież brała i bierze udział we wszystkich ważnych dla Łagiewnik wydarzeniach jak: odsłonięcie Pomnika Ofiar Katynia,uroczystościach dla uczczenia 11 listopada czy 3 maja, współpracuje z Łagiewnickim Towarzystwem Kulturalnym.

Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli przygotowują wiele programów artystycznych dla środowiska, włączają się również w organizację Dni Łagiewnickich. Szkoła łączy nie tylko środowisko, ale i pokolenia, bowiem kształciła i kształci dzieci oraz młodzież z najstarszych, łagiewnickich rodzin.